‘Verder praten waar we 40 jaar geleden waren gebleven’

40 Jaar geleden zijn we afgestudeerd aan de HBCS: Bosbouw en Cultuurtechniek. Een goed argument om een reünie te organiseren. Een groepje van drie heeft ruim anderhalf jaar geleden – in nauw overleg met de VVA – deze uitdaging opgepakt. Het begon met te achterhalen wie in die periode op school heeft gezeten. Dat was best ingewikkeld, sommigen kwamen via de MBCS, anderen via de middelbare of hogere landbouwscholen, en de rest via de HBS of soortgelijke opleidingen; ook de dienstplicht speelde sommigen onder ons parten.
 
Maar toen de adressen, een verhaal apart. De school had nog ergens lijsten liggen, maar de lijst was verre van compleet en nog verder van actualiteit. Zelf hadden we de schoolfoto’s, maar welke naam hoort ook al weer bij welke kop? De afgestudeerden van MBCS en HBCS stonden op dezelfde foto. Dat werd puzzelen. Gelukkig kon via LinkedIn, Facebook en Google veel worden achterhaald. Soms leidde gewoon maar opbellen naar iemand met dezelfde naam in de plaats van herkomst tot resultaat, in ieder geval vaak tot leuke gesprekken, en zelfs enige hilariteit.
 
Wat ook leuk was, als je iemand opbelde dan kreeg je vaak de vrouw des huizes aan de telefoon. En aangezien veel liefdes ontstonden tijdens de studietijd waren zij ook vaak op de sociëteit geweest: een feest van herkenning.
 
Uiteindelijk hebben we – mede door een tweetal oproepen in het VVA-magazine – een zeer groot deel van de adressen kunnen achterhalen.
 
Het verdrietige was dat je er dan ook achter komt wie er zijn overleden, dat waren er uiteindelijk 10 van de circa 60, dit naast de vele personeelsleden die ons zijn ontvallen.
Natuurlijk was niet iedereen geïnteresseerd in een reünie (19 personen).Maar 28 hadden er wel zin in, dit aantal werd aangevuld met 18 partners en 5 oud-leraren. Het was geweldig Albert van Weperen, Dirk van der Weel, Wim Locher, Dick Gerritsen, en Piet Blanksma te kunnen verwelkomen. Albert en Wim, nog veel dank voor jullie hulp!
 
Op 4 en 5 oktober 2013 kwam de groep van ruim 50 oud-studenten, partners en personeelsleden in Garderen bij elkaar. De vrijdagmiddag en –avond werd doorgebracht in het Bilderberg Hotel ’t Speulderbos. Al bij de ontvangst op het terras kwamen de gesprekken al snel op gang, het commentaar van sommigen: we zijn gewoon verder gaan praten met waar we 40 jaar geleden waren gebleven.
 
We hebben uiteindelijk een 150-tal foto’s uit allerlei hoeken en gaten uit die tijd tevoorschijn kunnen halen. Van deze foto’s en de klassenfoto’s met namen (!) is een diaserie gemaakt die de hele avond op een muur in de eetzaal werd geprojecteerd. Van de oud-studenten is een smoelenboek gemaakt met wat er de afgelopen 40 jaar is gebeurd. Het geheel leverde zoveel gespreksstof op, dat er die avond nog lang is nageborreld.
Zaterdag waren we te gast bij het Geldersch Landschap & Kasteleen, waar we met koffie en voortreffelijke appeltaart werden ontvangen door de oud-HBCS’er Willem Lammertink voor een excursie op het Landgoed Staverden. In een lange sliert waren we daarnaartoe gefietst (wie dat kon), genietend van het mooie weer en prachtige landschap.
 
Een paar frasen:
Wim Menkveld: toen Jan Pieter, Theo en ik de toestemming kregen om het praktijkjaar van de HBCS over te slaan, liet Bierma ons weten, dat we er nog wel eens spijt van zouden kunnen krijgen.…. Bij de reünie kwam het besef, dat ik maar de helft van de opleiding met jullie samen ben opgetrokken. Alle spannende verhalen, die er verteld werden over jullie stages heb ik helaas niet meebeleefd. Ook de uitvergrotingen van die verhalen in de sociëteit zijn aan mij voorbijgegaan. Je ziet er gloort toch een glimpje spijt. Ik zie uit naar een volgende bijeenkomst.’
 
Ton Hanse: ‘Het is zo'n geweldige ervaring om elkaar weer te zien, de meesten sinds de laatste reünie, maar sommigen zelfs langer dan 40 jaar geleden. En dan toch de ervaring van de veranderingen als mens. Immers de meesten gaan nu met pensioen of zijn daar al mee begonnen. De laatste levensfase hier is begonnen en kunnen we terug kijken en onze kleinkinderen zien opgroeien. De volgende generatie staat nu klaar om ons te volgen.’
 
Michiel van der Drift: ‘Ik heb de vorige reünies gemist wegens verblijf in het buitenland. Het contact met de studiegenoten ben ik daardoor ook vrij snel na ons afstuderen verloren. Voor mij was het dus echt een weerzien na 40 jaar. Ik vond het leuk en interessant. Mensen blijken wel van uiterlijk, omvang en haarkleur te veranderen maar niet van karakter, manier van praten en houding. De toenmalig favoriete drank bier omgezet in rode wijn, maar de geconsumeerde hoeveelheden zijn nog steeds ruim te noemen. Ik herkende bijna iedereen onmiddellijk hoewel het soms even zoeken was naar de namen.’
 
De opkomst was hoog. Rond de 50%, voor een deel gepensioneerd. Zo te zien was iedereen uiteindelijk goed terecht gekomen. Er werd vaak bevestigd dat de HBCS een goede opleiding was. Voldoende breed om overal over mee te kunnen praten maar zonder echte specialisatie. Dat zag je ook terug in de carrières van de afstudeerders uit 73. Zeer gevarieerd hoewel land en water gerelateerde vakken in een overheidssetting de overhand leken te hebben.
Ik werd onaangenaam getroffen door het feit dat er al zoveel jaargenoten bleken te zijn overleden. Dat realiseer je je ook alleen maar als gevolg van een dergelijke reünie. Anders sta je daar niet bij stil. Nu even wel en dat was goed. Al met al een bijzonder geslaagd evenement. Een prangende vraag blijft; hoe gaat het met degenen die niet aanwezig waren / konden of wilden zijn?
 
Rob Schoonman: ‘Ik ging 'unverfroren' naar de reünie en kwam er met een blij gevoel weer van terug. En opnieuw bewees zich de uitermate terzake kundigheid van de HBCS-ers, toch een apart slag....’
 
Jaap van Tellingen: ‘Mijn Quote en Motto: "Old and wise and still looking for paradise ".
Arend Wagenaar: ‘Wij vonden het een heel erg leuke ervaring. Ik zeg met nadruk wij, omdat ook Brigit genoten heeft van de open sfeer waarin we elkaar tegemoet traden. Geen haantjesgedrag etc.
Waarom het voor mij waarde heeft een dergelijke bijeenkomst is vooral gelegen in de nieuwsgierigheid wie welke route maatschappelijk heeft gevolgd. Wat is daarvan eigen keuze geweest en wat is bij toeval (?) op je pad gekomen. De gesprekken bevestigden de beelden en verwachtingen die ik vooraf had, vooral ook als je de karakters meeweegt van mijn medeleerlingen. De docenten moeten deze beelden indertijd ook al hebben gehad, zo bleek mij in gesprekken met de aanwezige docenten. Het was super geregeld, tot en met het weer!’
 
Reijer Knol: ‘Ja ik vond het best leuk iedereen weer eens te zien en te horen hoe ze het nu maken. Daar gaat het wat mij betreft om. Zelf ben ik niet erg geïnteresseerd in gisteren, laat staan in eergisteren. Maar goed dat hoort erbij. Wel voelde ik me toch wel eenzaam op de vrijdag [edt.: er waren jammer genoeg weinig bosbouwers].’
 
De conclusie:
We hebben een prachtige reünie gehad, de wegblijvers hadden geen gelijk. Maar er komt een herkansing. Maria Juhász-Holterman stelt voor over 5 jaar, dus in 2018 het 45 jarige jubileum van onze studietijd te vieren ergens in het Limburgse, waarvan acte.
 
Hans Kampf, Elze Dijkstra, Henk Post